Gala rozdania nagród „Grand Press Photo”

Przyznaję, że był to dla mnie jeden z bardziej emocjonujących wieczorów w 2021 roku. Choć jako konferansjer często prowadziłem gale wręczenia nagród, ta była dla mnie szczególnie ważna. Od ponad 15 lat prenumeruję „Press” – najbardziej opiniotwórczy magazyn opisujący świat polskich i międzynarodowych mediów. Nagrody „Press” dla najlepszych fotodziennikarzy to bardzo ceniony konkurs.

Na czym polegało moje konferansjerskie zadanie?

Poprowadzić galę online transmitowaną dla kilkuset tysięcy widzów (w tym gości strony głównej Onet.pl). Nie zapomnieć przy tym o garstce jurorów i gości specjalnych zaproszonych do studia.

Co zrobiliśmy, by event online dobrze się oglądał?

Podczas przygotowań do tego projektu zwróciłem uwagę na to, by wyjść poza dostarczony przez Organizatora scenariusz. Podczas licznych rozmów dotyczących tego wydarzenia online zaproponowałem:

• skrócenie dystansu między prowadzącym a nagrodzonymi. Wszystkich nominowanych poprosiliśmy, by zgodzili się na używanie formy „ty” zamiast „pan”. Wierzę bowiem, że w czasach przymusowej izolacji warto usuwać bariery. Pomysł wydaje się trafiony tym bardziej, że bardzo duża część nagrodzonych to 30- i 40-latkowie
• wprowadzenie konkursu dla Widzów, tak by dodatkowo ich zaktywizować. W komentarzach do transmitowanego na Facebooku live video mogli przekazywać opinie odnośnie zdjęcia, które wzbudziło w nich najwięcej emocji. Najcelniejsze zdaniem Redakcji wypowiedzi zostały nagrodzone roczną prenumeratą magazynu „Press”. Zasugerowałem też, by ktoś z Redakcji stale odpowiadał na komentarze, a nawet inicjował i animował dalszą dyskusję
• wejście w stałą interakcję z Widzami. Zamiast tradycyjnego clipboardu (podkładki) z notatkami, miałem w rękach wyłącznie tablet. Ekran mojego iPada jest podzielony na dwie części – w jednej mam podgląd na scenariusz, w drugiej obserwuję to, co dzieje się na Facebooku. Wiele komentarzy odczytywałem na głos, wraz z imieniem i nazwiskiem komentującego. W chwilach, gdy nie mówiłem do kamery, a więc np. gdy emitowane były pokazy najlepszych zdjęć, odpisywałem też na wybrane komentarze. Przyświeca mi chęć dania ludziom wrażenia, że razem z nami są na scenie i na równych prawach uczestniczą w wydarzeniu.

Jak przygotowywałem swoje materiały?

Kiedy pracowałem nad własną wersją scenariusza, starałem się znajdować dodatkowe informacje o nagrodzonych. Dzięki temu dowiedziałem się na przykład, że Mateusz Skwarczek z „Wysokich Obcasów” zdobywał już nagrodę Grand Press Photo – dokładnie 5 i 10 lat temu. W trakcie naszej krótkiej rozmowy online wykorzystałem to jako fajne zagajenie. Z kolei analizując zdjęcie Martyny Niećko, na stronie jej Uniwersytetu znalazłem ciekawostkę: do uzyskania dramatycznego oświetlenia bohaterki, wykorzystała jedynie zwykłą lampkę. Wywiązała się ciekawa rozmowa o warsztacie fotografa.

W archiwalnych numerach „Press” odnalazłem też informacje o poprzednich edycjach konkursu. Wyłapałem kilka ciekawostek sprzed lat, ale i postanowiłem honorowo wspomnieć nazwisko pana Romana Czejarka, dotychczasowego, wieloletniego gospodarza goli. Posłuchałem też kilku nagrań po francusku, by odświeżyć moją znajomość języka na potrzeby rozmowy z Romain Laurendeau, przewodniczącym jury.